Alamat ng Malunggay

Noong bata pa ang panahon, wala pang malunggay na makikita sa Pilipinas.
Kakaunti pa rin ang tao sa bansa. Karamihan sa mga tao noon ay nakatira sa tabing dagat, dahil sagana sa pagkaing dagat.
Kakaunti lang ang taong nag ka interest mamuhay bilang isang magsasaka.

Masagana ang buhay ng mga tao sa panahong iyon.

Ngunit biglang may dumating na kakaiba, umuulan ito ng isang linggo at sa hindi maipaliwanag na pangyayari biglang naging pula ang karagatan.

Wala nang mahuling isda at makuhang lamang dagat. Ang kaunting porsyento ng mga magsasaka ay hindi na kayang bigyan ng sapat na pagkain ang mga tao.

Marami ang nagkasakit at nagutom.

Pero ang mas malala naging sakim na ang mga tao. Araw-araw ay may nangyayaring kagulohan.

Nang malaman ito ni bathala, pinakausapan niya ang kanyang kapatid na si Dimalat ang Dios ng Karagatan, na ibalik ang dating sagana ng kanyang nasasakopan, ngunit hindi ito pinansin ni Dimalat.

Tinawag ni Bathala ang tatlo pa niyang kapatid na sina Dimaling ang Dios ng Hangin, Dimalung ang Dios ng Lupa at Dimakan ang Dios ng Apoy, upang mabigyang paraan ang problema ng tao.

Dumating ang isang oras nagdesisyon si Dimalung na bigyan lunas ang problema.

Pagkaraan ng ilang araw may kakaibang halaman ang tumubo sa bawat bahay, para itong ipil-ipil pero mas bilog at mas malaki pa sa dahon ng ipil-ipil, at biglang may narinig ang mga tao na nagsasabing, "Lutuin ninyo ang dahong MALUNG upang malunasan ninyo ang inyong problema".

Paglipas ng ilang araw, bumalik ang sigla ng mga tao at sila ay nagpasalamat sa Dios ng Lupa na si Malung, At tinawag nila itong MALUNGGAY.

Kaya ngayon, marami pa rin ang gumagamit ng malunggay bilang panlunas ng maraming karamdaman dahil pinaniniwalaan pa rin ng mga tao na ito ay isang regalo ng Dios sa atin.